Op 8 maart 1942 gaf Nederlands-Indië zich over aan het oprukkende Japanse leger. Ineke's grootmoeder woonde in Bandoeng op Java en als ze de Japanse troepen ziet binnentrekken ‘een gehavende, smerige rij die tot niets in staat leek’, schaamt ze zich diep dat Nederlands-Indië zich daaraan heeft overgegeven.
Ineke van der Wal: "Mijn grootmoeder wist toen nog niet dat de Japanse bezetter plannen had met haar: de vier kinderen, haar echtgenoot en zijzelf worden als gijzelaars per boot naar Tokio vervoerd waar ze gevangen worden gehouden met nog vier andere Nederlandse gezinnen. Haar man, hoofd van het radiolaboratorium in Bandoeng, moet werken voor de vijand."
"De tempel met de chrysanten" beschrijft de belevenissen van de vijf Nederlandse families die werden vastgehouden in twee huizen in het midden van Tokio en later op het boerenland buiten Nagoya. Tweeëntwintig personen onder huisarrest, afgesloten van de buitenwereld.
Nu velen in deze coronatijd aan huis gebonden zijn met kinderen die thuis les krijgen, is beter invoelbaar hoe de situatie destijds was. Maar nu is er telefoon, internet en facetime. Hou is een dergelijke situatie vol te houden zonder deze hulpmiddelen, hoe houd je je gezin bij elkaar en waaruit put je moed? Er waren al veel verhalen gepubliceerd over mannen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Azië voor de Japanse bezetter dwangarbeid moesten verrichten. Dat er ook hele gezinnen — mannen, vrouwen en kinderen — naar Japan zijn vervoerd, is vrijwel onbekend. Een fascinerend verhaal over een stukje Tweede Wereldoorlog dat nog niet eerder werd verteld.
Ineke van der Wal: "Mijn grootmoeder wist toen nog niet dat de Japanse bezetter plannen had met haar: de vier kinderen, haar echtgenoot en zijzelf worden als gijzelaars per boot naar Tokio vervoerd waar ze gevangen worden gehouden met nog vier andere Nederlandse gezinnen. Haar man, hoofd van het radiolaboratorium in Bandoeng, moet werken voor de vijand."
"De tempel met de chrysanten" beschrijft de belevenissen van de vijf Nederlandse families die werden vastgehouden in twee huizen in het midden van Tokio en later op het boerenland buiten Nagoya. Tweeëntwintig personen onder huisarrest, afgesloten van de buitenwereld.
Nu velen in deze coronatijd aan huis gebonden zijn met kinderen die thuis les krijgen, is beter invoelbaar hoe de situatie destijds was. Maar nu is er telefoon, internet en facetime. Hou is een dergelijke situatie vol te houden zonder deze hulpmiddelen, hoe houd je je gezin bij elkaar en waaruit put je moed? Er waren al veel verhalen gepubliceerd over mannen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Azië voor de Japanse bezetter dwangarbeid moesten verrichten. Dat er ook hele gezinnen — mannen, vrouwen en kinderen — naar Japan zijn vervoerd, is vrijwel onbekend. Een fascinerend verhaal over een stukje Tweede Wereldoorlog dat nog niet eerder werd verteld.
