Soms lijkt alles wel mee te vallen, tot je de boze inwoners van Rectum over je heen krijgt. Of tot je kinderen je ritmisch `Yo, fat bitch toezingen, met een vrolijk muziekje erbij, dat dan weer wel; of tot je oude foto s van jezelf terugvindt en ontdekt dat je vroeger jong en mooi was. Zonder het te weten. En nu is het te laat.
Niet iedereen heeft oog, neus of oor voor de vaak absurde smarten en emolumenten des levens, laat staan de woorden. Gelukkig is daar altijd weer Sylvia Witteman, weergaloze stadsflaneur en chroniqueur van het leven van alledag.