Wanneer de relatie tussen jij en ik op de klippen loopt, verandert alles in het leven van ik. De oude koelkast wordt vervangen door een nieuw geval – een oord van alcohol en verderf. De slaap transformeert zichzelf van een rustgevende vriend in een dolende kwelgeest. En de hemel? Die stort naar beneden, als een blinde furie met rollende ogen, en laat een puinhoop achter van verwrongen materie, dromen en wensen, splinters en staaldraad. Mijn hemel, komt er ooit een einde aan?
De Verhuis is de tweede roman van beeldend kunstenaar Frank Colle (°1969) en is een wat ongewoon verhaal – in lemmavorm – over een stukgelopen relatie. Het leest als een modern sprookje over het oude en het nieuwe, over een wereld die op haar grondvesten davert en zich opmaakt voor een andere constellatie. Of daar lijkt het toch op.
Een boek over eenzaamheid en afscheid, maar uiteindelijk ook – hoopgevend! – over aanvaarding en heropstanding.
Een herkenbaar verhaal waarbij de auteur vooral de taal zelf lijkt in te zetten om zijn zoektocht naar stabiliteit vorm te geven. Want wat als taal nog het enige is wat ons rest?
De Verhuis is een lofzang op talige verbeeldingskracht die – hoewel nog net proza – zeer poëtisch aanvoelt.
De Verhuis is de tweede roman van beeldend kunstenaar Frank Colle (°1969) en is een wat ongewoon verhaal – in lemmavorm – over een stukgelopen relatie. Het leest als een modern sprookje over het oude en het nieuwe, over een wereld die op haar grondvesten davert en zich opmaakt voor een andere constellatie. Of daar lijkt het toch op.
Een boek over eenzaamheid en afscheid, maar uiteindelijk ook – hoopgevend! – over aanvaarding en heropstanding.
Een herkenbaar verhaal waarbij de auteur vooral de taal zelf lijkt in te zetten om zijn zoektocht naar stabiliteit vorm te geven. Want wat als taal nog het enige is wat ons rest?
De Verhuis is een lofzang op talige verbeeldingskracht die – hoewel nog net proza – zeer poëtisch aanvoelt.
