De verloren vriendin wordt verteld vanuit het perspectief van een vrije, levenslustige vertaalster die in Barcelona woont met haar twee zoons. Ze denkt terug aan Gema, een meisje dat vroeger een goede vriendin was maar op haar vijftiende overleed aan leukemie. De naam ‘Gema’ is voor haar altijd beladen gebleven met de dood van haar vriendin, met iets tragisch, iets wat onaf is gebleven. Meer nog zelfs dan de naam van haar eigen vader, die niet lang daarna ook overleed. Ze besluit uit te zoeken of haar laatste herinneringen aan Gema kloppen.
Terwijl haar knappe, jonge geliefde Bruno vanaf zijn vakantieadres smachtende berichtjes stuurt, heeft zij er juist behoefte aan om alleen te zijn. Ze heeft geen ruimte voor verliefdheid en brengt de zomer door met het bezoeken van betekenisvolle plekken in de stad, gesprekken met oude vriendinnen en zelfs een bezoek aan haar oude school. Ze komt steeds meer te weten over Gema, over vriendschap en over zichzelf. Langzamerhand blijkt dat haar herinneringen aan de vervlogen tijd vervormd zijn met de jaren.
De verloren vriendin is een ode aan een vriendschap, maar vooral ook een ode aan het leven, de stad en aan betekenisvolle gebeurtenissen die je geheugen vorm geven.
