Walter Cottyn houdt van regelmaat. Zijn ouders waren de eigenaars van het bejaardentehuis waar hij in kamer 17 ter wereld kwam. De klok is zijn houvast en...zijn keurslijf. De enige wereldlijke actie die hij elke dag onderneemt, is zijn gang naar zijn werk op de krant, waar hij rustig overlijdensadvertenties opmaakt. Maar als op een dag zijn vaste trein van 11 uur 55 zoveel vertraging heeft dat hij de trein van 12 uur 12 moet nemen, komt zijn stille leven in een valversnelling. Tegenover hem komt iemand te zitten die hem bekend voorkomt. Als deze passagier zijn gsm beantwoordt, ontdekt Cottyn dat het Thibault van Branteghem is, een oude klasgenoot die hem vroeger altijd gepest heeft. Cottyn hoort Van Branteghem zeggen dat hij een maand op reis gaat. Als Van Branteghem bij het haastig verlaten van de trein zijn mobiel vergeet, besluit Cottyn diens leven voor een maand over te nemen...
