Is dit een vrolijke tijd? Wel voor wie de poëzie van Ivo van Strijtem leest, want die komt terecht in een universum waarin de onschuld nog een kans heeft. De vrolijke tijd heet zijn nieuwste bundel, waarin een poëtische omgeving vol liefde en seks wordt gecreëerd – die daarmee nog niet vrij is van droefheid en dood. Die horen bij het leven, zo vanzelfsprekend, als de poëzie van Van Strijtem, die toegankelijk is dankzij een heldere taal waarin de verwondering op achteloze wijze wordt vormgegeven. Zo kan het gebeuren dat het de lezer niet meteen opvalt hoeveel Van Strijtem te zeggen heeft; onverhoeds word je overvallen door de kleinste observaties: ‘Vanmorgen scheen de zon en toch had ik verdriet’. Dat is herkenbaar en begrijpelijk en lang niet zo eenvoudig als het klinkt. Net als De vrolijke tijd.
