Toen Flavières gevraagd werd de echtgenote van zijn vroegere vriend te schaduwen, aarzelde hij slechts even. Waarom zou hij weigeren? Het geld dat Gévigne hem ervoor bood, had hij bitter nodig en hij wilde niets liever dan eens wat afwisseling brengen in zijn eenvoudige bestaan. Nooit had hij kunnen vermoeden hoe ingrijpend die afwisseling zou zijn, nooit had hij kunnen vermoeden dat hij nog eens naar dat eentonige bestaan zou verlangen. Mevrouw Gévigne was mooi, heel mooi en ze was zo ongelukkig dat hij haar wel moest helpen. Maar mevrouw Gévigne was niet meer te helpen en haar zelfmoord maakte hem ongelukkiger dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. Was hij waanzinnig geworden van verdriet of was het werkelijk waar dat ze vier jaar na haar dood in zijn leven terugkeerde, weliswaar onder een andere naam, maar verder in alles het evenbeeld van Madeleine Gévigne?
