Dit boek beschrijft de fascinerende geschiedenis van de door de links-socialistische onderwijzer Joop Westerweel aangevoerde verzetsgroep, die bestond uit niet-Joodse linkse activisten en zogeheten Palestinapioniers. Dit waren merendeels Duitse Joden die zich voorbereidden op hun vertrek naar Palestina. Beide groepen hadden een marginale maatschappelijke positie, waardoor zij buiten de kaders van het verzuilde Nederlandse bestel konden opereren. Door samen te werken met uiteenlopende religieuze en sociale kringen slaagde de organisatie erin ongeveer 250 Joden in veiligheid te brengen. Het non-conformisme van de groep bleek ook uit de ongebruikelijk oplossingen voor de onderduik. Een tiental pioniers reisde met valse papieren naar Duitsland. Van de 150 Joden die in Frankrijk onderdoken, slaagden er 70 in Spanje te bereiken. De Westerweelgroep betaalde een zware prijs voor zijn werk. Joop Westerweel stierf voor een vuurpeloton. Andere leden kwamen terecht in concentratiekampen, wat van grote invloed was op hun verdere leven.
