Hoewel Italië in de Tweede Wereldoorlog aan de kant van Duitsland stond verschilde de Italiaanse blik op de oorlog vaak van die van de Duitsers. Omdat ze bang waren Mussolini van zich te vervreemden, moesten de Duitsers toestaan dat de journalist en schrijver Curzio Malaparte het Oostfront bezocht, ondanks het feit dat hij zich met zijn onverbloemde reportages de woede van Goebbels op de hals had gehaald. Malaparte was zodoende de enige correspondent die zich midden in de Tweede Wereldoorlog aan het Russische front bevond, waardoor hij waardevolle getuigenissen kon afleggen over de Sovjetcampagne, met name voor Operatie Barbarossa en het Beleg van Leningrad. Zijn kronieken, geschreven tussen 1941 en 1943, weerspiegelen de confrontatie van twee Europese ideologieën, en zij vormen tegelijkertijd een aangrijpend verslag van de vele kleine incidenten in het dagelijkse verloop van de oorlog. De eerste editie van De Wolga ontspringt in Europa verscheen uiteindelijk in 1945 en het werd in 1951 opnieuw uitgegeven, met toevoegingen en wijzigingen. Jan van de Haar vertaalde De Wolga ontspringt in Europa voor het eerst in het Nederlands en schreef er een nawoord bij.
