Elk besluit dat we nemen betekent dat talloze andere mogelijkheden verloren gaan. Met dat gegeven in haar achterhoofd zoekt de hoofdpersoon in Dezelfde maan haar toevlucht op een eiland nadat haar leven plotseling een onverwachte wending heeft genomen. Omringd door mist en zee overpeinst ze de keuzes die haar op dit punt in haar leven hebben gebracht.
In trefzekere vignetten ontvouwt zich een verhaal over liefde, verdriet en het verlangen naar verbinding. Dijkhuis manoeuvreert langs de grenzen van monumentale thema’s. Is niet kiezen ook een keuze? Hoeveel keuze hébben we eigenlijk? Volgen we het verlangen van het hart, ook als het hoofd het beter weet? En bovenal: hoe goed kennen we onze dierbaren nou echt?
Dezelfde maan is zowel fictie als non-fictie, een mengvorm van proza, poëzie en essay in de associatieve traditie van o.a. Het hoofdkussenboek (Sei Shōnagon), Bluets (Maggie Nelson) en Dept. of Speculation (Jenny Offill). Een poëtische mozaïekroman over mogelijkheden en onmogelijkheden: over de potentiële versies van onszelf, over de (on)kenbaarheid van de ander, over liefde, afstand en het verlangen die afstand op te heffen en over de kracht en de grenzen van taal.
In trefzekere vignetten ontvouwt zich een verhaal over liefde, verdriet en het verlangen naar verbinding. Dijkhuis manoeuvreert langs de grenzen van monumentale thema’s. Is niet kiezen ook een keuze? Hoeveel keuze hébben we eigenlijk? Volgen we het verlangen van het hart, ook als het hoofd het beter weet? En bovenal: hoe goed kennen we onze dierbaren nou echt?
Dezelfde maan is zowel fictie als non-fictie, een mengvorm van proza, poëzie en essay in de associatieve traditie van o.a. Het hoofdkussenboek (Sei Shōnagon), Bluets (Maggie Nelson) en Dept. of Speculation (Jenny Offill). Een poëtische mozaïekroman over mogelijkheden en onmogelijkheden: over de potentiële versies van onszelf, over de (on)kenbaarheid van de ander, over liefde, afstand en het verlangen die afstand op te heffen en over de kracht en de grenzen van taal.
