De dierbare woorden waren voor Cornelis Verhoeven van het begin af aan meer dan een verzameling columns, want het was hem duidelijk dat dit project, als uiting van zijn grote liefde voor de moedertaal, omvangrijk dreigde te worden en tot een volstrekt persoonlijk woordenboek zou kunnen uitgroeien.
De auteur startte dit project in januari 1997 in het dagblad Trouw met een inleiding die dezelfde weloverwogen vorm had als alle woorden die daarop zouden volgen: drie alinea's die elk ongeveer even lang zijn, tezamen een column van zo'n 600 woorden vormend. Al eerder had hij in verschillende dag-, week- en maandbladen aandacht besteed aan woorden in korte overwegingen.
Maar de dierbare woorden die hier integraal gepubliceerd worden, inspireerden hem meer en langduriger: gedurende de vier jaar dat hij deze column in Trouw verzorgde, werden maar liefst 205 woorden gepubliceerd. Toch vormden deze 205 woorden slechts een gedeelte van het totale aantal woorden dat hij in die periode schreef.
De auteur startte dit project in januari 1997 in het dagblad Trouw met een inleiding die dezelfde weloverwogen vorm had als alle woorden die daarop zouden volgen: drie alinea's die elk ongeveer even lang zijn, tezamen een column van zo'n 600 woorden vormend. Al eerder had hij in verschillende dag-, week- en maandbladen aandacht besteed aan woorden in korte overwegingen.
Maar de dierbare woorden die hier integraal gepubliceerd worden, inspireerden hem meer en langduriger: gedurende de vier jaar dat hij deze column in Trouw verzorgde, werden maar liefst 205 woorden gepubliceerd. Toch vormden deze 205 woorden slechts een gedeelte van het totale aantal woorden dat hij in die periode schreef.
