‘Nu we moeders waren, waren we allemaal schaduwen van ons vroegere zelf, achtervolgd door de vrouw die we waren voor we kinderen kregen. We wisten niet goed wat we met haar aan moesten, met deze sterke, onafhankelijke jonge vrouw die ons schreeuwend en vingerwijzend achternazat terwijl we onze buggy’s voortduwden door de Engelse regen.’ Hoe leef je als vrouw, als moeder en als schrijfster in een wereld die door mannen is vormgegeven? In geestig, glashelder proza onderzoekt Deborah Levy die vraag, en beschrijft ze hoe haar leven haar schrijverschap heeft beïnvloed, hoe moeilijk het was om als jonge vrouw die ruimte voor zichzelf op te eisen.
Dingen die ik niet wil weten is een feministisch antwoord op George Orwells Waarom ik schrijf, dat tegelijkertijd wordt heruitgebracht. Voor Levy is het daarnaast het startpunt van een driedelige, ‘levende’ autobiografie, waarin ze haar leven als veertiger, vijftiger en zestiger chroniqueert.
‘Levy’s kracht is de oorspronkelijkheid van haar gedachten en manier van uitdrukken.’ – Jeanette Winterson
‘Een schrijfster wier woede en verwarring over de wereld transformeren in poëtische gedachtenspinsels die altijd heerlijk treffend aanvoelen.’ – The Independent
