Eén blik en ik weet het... deze meid haat me. Ik zou moeten vluchten, een puck bunny zoeken die vrolijk op mijn schoot zit en me vertelt wat een grote, hete, hockey stud ik ben - volkomen juist, BTW. Maar iets aan deze pittige roodharige laat me niet los. Ze heeft een eigenzinnigheid die zo onweerstaanbaar sexy is en een brutale mond die me al sinds de avond dat ik haar ontmoette in zijn greep houdt. Ze zegt me dat ik haar moet vergeten, dat er niets tussen ons zal gebeuren. Maar dit is niet het soort vrouw dat een man ooit vergeet. Al helemaal niet als de lucht tussen ons knettert elke keer we dicht bij elkaar in de buurt komen. Ze zit in mijn hoofd en onder mijn huid. En het enige waar ik aan kan denken is de manier waarop ze me die ene keer aankeek. Alsof ze al wist hoe het tussen ons zou kunnen zijn. Ik ben niet het soort man dat een meisje als zij mee naar huis neemt... Maar misschien wil ik dat wel zijn.
