In zinnelijke gedichten beschrijft Annemarie Estor de dromen en verlangens van de mens. Vaak leiden ze tot illusies en waanvoorstellingen.
Maar op de grens tussen leven en dood vallen de decors weg en dan blijkt in het natuurgeweld opeens troost te schuilen.
Maar op de grens tussen leven en dood vallen de decors weg en dan blijkt in het natuurgeweld opeens troost te schuilen.