Met het uiterlijk waar ze als kind last van had, weet ze als journalist het vertrouwen van de gewone Chinees te winnen. Huijgen kan daardoor dicht bij het nieuws komen. Ze gaat in gesprek met activisten, praat met Chinese vrienden over voedselveiligheid, homofobie en hun dromen. Met elke conversatie groeit het besef dat zij hun leven had kunnen leiden, waardoor het verlangen ontstaat om meer te weten over haar eigen adoptiegeschiedenis. In haar geboorteplaats vindt ze antwoorden over haar afkomst.
China blijkt niet het droomland waar ze vroeger over fantaseerde, al is er ook plaats voor feminisme, dierenliefde en kunstenaars die grenzen testen en verleggen. Net zoals Huijgen heeft haar geboorteland ook twee gezichten.