Wie ben je?
Het antwoord op die vraag ben ik al een hele tijd geleden vergeten. Sinds het moment dat ik van huis wegliep, wanhopig om te ontsnappen, met alleen de kleren aan mijn lichaam en de schoenen aan mijn voeten. Ik had niets meer en leef sinds die dag een gestolen leven.
Zou ik een vrouw zijn die de zin van het leven zoekt in een reeks naamloze, gezichtsloze mannen? Ze zijn allemaal snel vergeten, behalve hij. Hij nam me mee onder een waterval en liet me mijn naam vergeten, terwijl ik de zijne dit keer wel onthield.
Enzo Vitale.
Een raadselachtige man die zijn hart heeft verloren aan de zee. Of aan de roofdieren die daarin leven. Hij is niet eens zo heel anders dan de beesten die hij voert. Hij lokt me naar zijn boot, op zoek naar een manier om me te laten boeten voor mijn misdaad. Als ik vooraf had geweten wat hij met me wilde en dat een storm ons op zijn boot zou treffen, dan zou ik zijn gevlucht toen dat nog kon…
Nu zit ik vast in een vervallen vuurtoren met een man die me net zo wanhopig haat als dat hij naar me verlangt. Hij mag me dan wel willen straffen, maar degene die ook op dit verlaten eiland woont, heeft misschien nog wel meer sinistere bedoelingen met ons.
Wie ik ben, doet er niet meer toe. De enige vraag die nog telt, is: Hoe ga ik dit overleven?
