Ik ben de dochter van een simpele soldaat. De zus van een verrader. Monsters maken al zolang ik me kan herinneren, deel uit van mijn leven. Maar die ochtend, wanneer ik wakker word in die kille, verlaten hut met Dominic Bennedetti, weet ik dat dat het moment is waarop ik oog in oog sta met het grootste monster.
Hij nam me mee om me te breken. Maar zo gemakkelijk breek ik niet.
Het moment waarop hij het teken op mijn huid ziet waarmee ze me hebben gebrandmerkt, verandert alles.
Ik heb nooit in sprookjes geloofd. Nooit geloofd in happy end, zeker niet voor mensen zoals wij. Liefde bloeit vaak op in het licht, maar Dominic en ik? Wij behoren tot het duister.
Dominic
Ik ben de jongste zoon van een maffiakoning. Degene die niets te verliezen heeft. Ik verliet mijn familie, keerde mijn imperium de rug toe en werd wat ik voorbestemd was te worden.
Een monster.
Dat alles verandert de dag waarop ik voor Gia sta, zij trillend van angst in een hoekje in een vervallen hut in het bos. Tot ik het brandmerk op haar huid zie. Op dat moment begrijp ik precies wat mijn vader me altijd zei: Hou je vrienden dichtbij, maar je vijanden nog dichterbij.
Mijn vijanden hebben hun hand overspeeld.
Het is de hoogste tijd om terug te keren naar mijn familie. De hoogste tijd om te innen wat mij verschuldigd is. En het is absoluut de hoogste tijd om degenen die me hebben verraden, te straffen.