Bijgelovige zeelieden koesterden een diepe angst voor het verschijnsel 'doodwater' dat voorkwam in voornamelijk Scandinavische wateren. Een kleiner vaartuig blijft in cirkels varen of raakt stuurloos door een bovenlaag van zoet of brak water dat de stroom ophoudt. Dit maritiem begrip werd in de volksmond een uitdrukking voor symbolische stilstand en aanzuigende doodsdrift. Met de waterdood en doodwater als circulaire structuur componeerde Sofie Verdoodt een ritmische bundel waarin alles begint met de mysterieuze aantrekkingskracht van het schilderij Ophelia van John Everett Millais. Via deze leidmotieven exploreert ze mythische personages zoals Helena van Troje, Jack The Ripper en de Gelaarsde Kat. Zij zijn drenkelingen die in haar taal boven water komen en die worden ontmaskerd. Over haar gedichten hangt vaak een dreiging, iets onheilspellends waarvan je weet dat het er is, ook al staat het er niet. Het staat je te wachten.
Sofie Verdoodt (°1983, Gent) publiceerde gedichtencycli in onder meer Poëziekrant, De Volksverheffing (Uitgeverij Atlas) en De Brakke Hond. Haar werk werd bekroond in talrijke poëziewedstrijden. Als doctor in de kunstwetenschappen schrijft ze over film en kunst, doceert ze en werkt ze als filmprogrammator. Doodwater is haar debuut.
Sofie Verdoodt (°1983, Gent) publiceerde gedichtencycli in onder meer Poëziekrant, De Volksverheffing (Uitgeverij Atlas) en De Brakke Hond. Haar werk werd bekroond in talrijke poëziewedstrijden. Als doctor in de kunstwetenschappen schrijft ze over film en kunst, doceert ze en werkt ze als filmprogrammator. Doodwater is haar debuut.
