Hilarisch, pijnlijk en nog waargebeurd ook.
Manon is een licht neurotische scenarioschrijver. Ze is de afgelopen jaren behoorlijk doof geworden, maar heeft dat niet in de gaten. Steeds vaker verlopen sociale gelegenheden stroef, is het weer eens nodig om excuses te maken omdat ze iets niet goed begrepen heeft. Haar dochter Evi snapt inmiddels dat roepen om papa meer effect heeft dan roepen om mama, en praat op school drie keer harder dan haar klasgenootjes. Maar ze weet niet beter, dus neemt het zoals het komt. Ook Willem, de stoere herder, past zich aan de situatie aan en vangt steken op die Manon laat vallen. Zij leest zijn lichaamstaal en hij de hare. Hij waarschuwt Manon als de bel gaat, als haar dochter huilt, als de telefoon overgaat. Hij is een super nanny voor Evi en redt haar van aanstormende auto's en van de verdrinkingsdood. Manon wijt de chaos aan stress en de neiging van andere mensen om overal een puinhoop van te maken. Tot op een dag haar man opmerkt: 'Jij verstaat gewoon niemand meer als het donker wordt.' Kwartjes beginnen te vallen en een zoektocht begint. Naar oplossingen, naar genezing, naar acceptatie. Het is de liefde voor haar dochter die Manon uiteindelijk over de streep trekt om 'uit de kast te komen' over 'dat doof'.
Doof! is een zeldzaam grappig boek vol zelfspot over een wereld die volledig ingericht is op horenden maar waarin ook noise cancelling headphones niet aan te slepen zijn. Over het missen van muziek maar
vooral over de schoonheid van stilte.
