'Doorbloeiend Heimwee' is een veelzeggende bundel die de lezer meevoert in een beeldentaal van gedachten en emoties. De mens staat altijd en overal centraal, evenals tijd en ruimte. De ene keer zoekend naar uitvalswegen in diens biotoop, dan weer vastgeklonken aan de menselijke tragedie. De dichter die uitzichtloos voor de Klaagmuur staat en even later het masker van zijn gezicht in de spiegel ziet. Een gedicht dat aanspoelt op een onbewoond eiland, of een uitweg zoekt langs zijn stembanden. Altijd en overal duikt de liefde op.
