Dichters zijn pleegouders voor de taal. Deze derde bundel van Max Greyson is – zoals al zijn werk – gedreven door klank, ritme en een onvermoeibaar plezier in het spelen met de taal.
In Dramaturgie van het loslaten wordt de liefde in vijf bedrijven opgespannen, bezongen en losgelaten. De gedichten spelen zich af in theaters, slaapkamers, Europese metropolen en tijdens een vluchtreis van Afghanistan naar België, kortom: in ruimtes van het ware leven waarin de grens tussen mens en tekst vervaagt.
