Vlaamse oostfrontvrijwilligers zijn wel degelijk betrokken geweest bij oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Lange tijd nam men aan dat de vrijwilligers van het Vlaams Legioen en van het SS-regiment Westland, Vlaamse leden van het NSKK-vervoerkorps en van de Organisation Todt niets te maken hadden met de moorden op burgers, partizanen en Joden in Polen, Oekraïne en Rusland tussen 1939 en 1945. Frank Seberechts toont aan dat het tegendeel waar is: Vlaamse oostfrontstrijders hebben wel degelijk moorden gepleegd, waren getuige van massamoorden of hebben eraan deelgenomen. De soldaten van het Vlaams Legioen wisten dat ze de miljoenenstad Leningrad jarenlang mee uithongerden. Vlamingen maakten plannen en zetten de eerste bescheiden initiatieven op poten om in de veroverde gebieden bedrijven en kolonies op te richten, om samen met andere Germaanse volkeren de nieuwe territoria in het Oosten uit te buiten zonder zich te bekommeren om de oorspronkelijke bewoners. In dagboeken, memoires, brieven, pers en processtukken uit Belgische, Nederlandse, Duitse, Poolse en Russische archieven vertellen daders, getuigen en slachtoffers over onbekende misdaden van Vlamingen van driekwart eeuw geleden.
