'Drie vertellingen' wordt beschouwd als het hoogtepunt van Flauberts vertelkunst. 'Een eenvoudig hart', 'De legende van de heilige Julianus de gastvrije' en 'Herodias' getuigen stuk voor stuk van de intense verwondering waarmee de schrijver aan het eind van zijn leven nog steeds naar de medemens kijkt. Dat is misschien wel het mooist zichtbaar in 'Een eenvoudig hart', al was het maar om de papegaai van Felicité, de hoofdpersoon uit dit verhaal. Zich baserend op zijn eigen jeugdherinnering vertelt Flaubert de geschiedenis van de dienstbode Felicité, aan wie het leven voorbijtrekt zonder dat er grote dingen gebeuren. Bijna zonder middelen schetst hij de atmosfeer rond deze vrouw, die eenvoudig, zonder iets van het leven te verlangen, haar plichten vervult.
