Als ik voor mijn raam uitkijk over de spierwitte betonnen torens van Surdus, denk ik altijd aan jou. Het moment dat jij je gezicht oprichtte en omhoog keek naar de zon, en toen – een seconde misschien maar – recht in mijn ogen. Het moment dat er tussen alle anderen die allemaal precies hetzelfde waren en die nooit recht in mijn ogen keken, iemand was zoals ik.
Voor Acht is elke dag hetzelfde: opstaan, naar de Promenade, waar de Principes onophoudelijk uit de speakers galmen, met de trein naar de Terminal, zinloze opdrachten uitvoeren, en weer terug naar haar cel in de woontoren. Tot dat ene moment. Het brengt haar aan het wankelen. Want wie afwijkt, wordt beëindigd, maar voor Acht is er eigenlijk geen weg meer terug.
Gouden-Griffelwinnaar Yorick Goldewijk verrast totaal met dit prachtige verhaal over vrijheid en de drang om jezelf te kunnen zijn, ook al betaal je daarvoor misschien wel de hoogste prijs.
