Adrian Verbree had enkele jaren geleden een volledige burn-out. In dit boek vertelt Verbree op zijn bijzondere en persoonlijke wijze zijn geschiedenis. Over wat hij voelde en meemaakte, over zijn omgeving thuis, de kerk en het dorp. Verbree is een verteller pur sang. Met veel gevoel voor timing, humor en zijn origineel en openhartig taalgebruik is dit boek een uniek document humain. Het geeft de lezer uitermate verrassende maar soms ook schokkende doorkijkjes in mensen en situaties. In een bewogen nawoord legt hij onder andere verantwoording af van zijn vergaande openhartigheid tegenover de lezer. Ook zijn positie tegenover God tijdens zijn ziekte brengt hij hier ter sprake.
