Eddy!

‘Merckx maakte de jeugd van honderdduizenden, miljoenen wellicht, licht om dragen. Voor een knaap van twaalf was hij meer dan een idool, hij was een levensweg. Worden als Eddy werd een ideaal. Het kind in mij raakte gebiologeerd door de onblusbare zegedrift van zijn voorbeeld. Overmand door spanning liep ik bij Milaan-San Remo van het televisietoestel weg. Na de dreun die Merckx in de Tour op weg naar Orcières-Merlette kreeg, stortte ik me in tranen op bed. Een verliezende Merckx kon niet. Dus gumde ik die herinnering weg. Eddy Merckx was een winnaar. Voor eeuwig. Punt uit.
De innerlijke band met mijn streekgenoot was zo groot dat ik al jong besloot zijn weg te volgen. Het jongetje Wuyts zou wielerjournalist worden om later over de grootste aller tijden te berichten. Ik had het geluk die droom waar te maken en sterker nog, uitzonderlijke momenten met Merckx te beleven. Ik tafelde met Eddy in de haven van San Remo, deelde zijn bed in Colombia of voelde zijn hartenklop op de commentatorstoel bij de ritzege van zoon Axel in de Giro. Telkens weer kwam ik tot dezelfde vaststelling: een mens met een groter hart bestaat niet.’
Uit en met groot respect schetst Michel Wuyts een beeld van Eddy Merckx in herinneringen en ontmoetingen. Al was het maar om een piepklein steentje bij te dragen tot de onsterfelijkheid van de mythe.
http://www.houtekiet.com/boeken/p/detail/in-de-ban-van-merckx