Gerard Ouweneel (1937) begon al op jeugdige leeftijd met vogels kijken en over ze te schrijven in tijdschriften als De Lepelaar/Vogels, Limosa, De Levende Natuur, Het Vogeljaar, Sterna en andere. Verder schreef Ouweneel boeken over vogels en was hij bij andere coauteur. Ruim een kwarteeuw geleden begon Ouweneel aan columns over vogelaars. Deze schrijft hij nog steeds.
In deze bundel Een aangename onrust zijn wederom een aantal van deze columns bijeengebracht. De meeste zijn niet eerder gepubliceerd. Verder zijn er verslagen over vogeltochten naar onder andere China, eilanden rond Nieuw- Zeeland en naar Noord-Amerika. Ook kijkt hij met nostalgische weemoed terug naar verdwenen vogelgebieden. Uiteraard zijn er verhalen over collega-vogelaars met wie hij in zijn lange vogelaarsbestaan optrok. Op anekdotische wijze beschrijft hij de vogelbelevenissen tijdens zijn werk voor de nieuwe Sovon-atlas en ervaringen met vogels in zijn tuin in Maasdam in de Hoeksche Waard. Tot slot lezen we een flinke dosis kritiek over de wijze waarop natuur-beschermingsorganisaties en de overheid natuur en recreatie vaak over één kam scheren.
In deze bundel Een aangename onrust zijn wederom een aantal van deze columns bijeengebracht. De meeste zijn niet eerder gepubliceerd. Verder zijn er verslagen over vogeltochten naar onder andere China, eilanden rond Nieuw- Zeeland en naar Noord-Amerika. Ook kijkt hij met nostalgische weemoed terug naar verdwenen vogelgebieden. Uiteraard zijn er verhalen over collega-vogelaars met wie hij in zijn lange vogelaarsbestaan optrok. Op anekdotische wijze beschrijft hij de vogelbelevenissen tijdens zijn werk voor de nieuwe Sovon-atlas en ervaringen met vogels in zijn tuin in Maasdam in de Hoeksche Waard. Tot slot lezen we een flinke dosis kritiek over de wijze waarop natuur-beschermingsorganisaties en de overheid natuur en recreatie vaak over één kam scheren.
