In Een autobiografisch verhaal van een 50-jarige immigrant uit Burundi schrijft Tharcisse Nsavyinganji over zijn leven. Hij beschrijft zijn optimistische gloriejaren als burgemeester in Burundi, die al snel naar een dieptepunt leiden. Tharcisse wordt opgepakt en moet de gevangenis in. Na zijn voorwaardelijke vrijlating wordt hij in zijn nieuwe woning belaagd en moet Tharcisse besluiten zijn thuisland te ontvluchten. De beslissing brengt hem naar Nederland, waar hij asiel aanvraagt en zijn leven als immigrant begint. Van burgemeester in Burundi naar immigrant in Nederland.
Dit boek laat zien dat het leven zomaar anders kan lopen. Tharcisse besloot om hoopvol en optimistisch te blijven. Dit boek schreef hij als blijk van dankbaarheid en draagt hij op aan de mensen op wie hij altijd heeft kunnen rekenen.
