Vooral tijdens de Tweede Wereldoorlog trad zij als vorstin op de voorgrond. Vanuit Londen was ze voor Radio Oranje de stem van strijdend Nederland en de ‘moeder van het verzet’. Ze toonde zich onverzoenlijk in haar afkeer van Hitler en het nationaalsocialisme. Tegelijk streefde de koningin een staatkundige vernieuwing na, die een einde moest maken aan de strijd tussen de politieke partijen. Naar haar mening stelden die partijen te vaak het eigenbelang boven het landsbelang (een ook nu nog veelgehoorde klacht). Koningin Wilhelmina genoot bij haar ministers een immens prestige door haar ijzeren wil en intellect.
Een dame van ijzer staat stil bij Wilhelmina’s persoon en leven. Het voegt nieuwe bijzonderheden toe aan Fasseurs tweedelige Wilhelmina-biografie die in 1998 en 2001 verscheen. Ook het oordeel over de koningin wordt opnieuw gewogen.