We wonen waar het land stopt, de stilte fluistert, waar het huis met je meedoet als je zingt of huilt. Anders dan de anderen met hetzelfde adres wonen wij op een eiland. Een eiland in de tijd waar ik, omringd door niets dan zee, zoekend blijf naar land. Waar ik, zonder voor en na, in de dorre zandgrond naar een nieuwe vorm voor wortels tast.
In Een eiland in de tijd beschrijft Marieke Poelmann met een combinatie van totale openheid en sterk reflectief vermogen de jaren in de wachtkamer van nieuw leven. Door hormoonaandoening PCOS gaat zwanger worden niet vanzelf en belanden Marieke en haar man in een medisch traject. Naast de impact van hormonen, vruchtbaarheidsbehandelingen en miskramen beschrijft Poelmann op indringende wijze de eenzaamheid en maatschappelijke isolatie die gepaard gaan met ongewenste kinderloosheid. Door de dood van haar beide ouders bij de vliegramp in Tripoli in 2010 krijgt Mariekes onvervulde kinderwens extra lading. Het vertrouwen in de komst van een kind wordt daarmee nog meer op de proef gesteld.
Want wat als er geen voor én geen na is?
