De titel is ontleend aan zijn eerste stadsgedicht: gent en ik. Troch riep alle Gentenaars op het te vertalen in zoveel mogelijk talen die in de stad te horen zijn. Het maakte meteen duidelijk dat hij het niet bij schrijven zou houden. Hij sprong geregeld de fiets op om de poëzie aan de mens te brengen. Zo ontmoette hij Gentenaars van divers pluimage. Divers, dat zijn ook de gedichten. Twee sonnetten, een poetry slam tekst, en zelfs een lied.
David Troch debuteerde met de dichtbundel laat[avond]taal. Het openingsgedicht uit buiten westen won de Herman de Coninckpublieksprijs voor beste gedicht. Zijn novelle in verzen bianca blues is naar het Spaans vertaald.