Al sinds haar kindertijd zijn er honden in het leven van Chloe Shaw. Ze weet als geen ander wat het is om van een hond te houden alsof het een familielid is en ze kent de waarde van een hondenvriendschap. Ook kent ze het verdriet dat een hondenbaasje treft als diens beste vriend overlijdt. Als haar hond Booker, een lobbes met het uiterlijk van een wolf en het formaat van een dinosaurus, van ouderdom sterft, stort dat haar opnieuw in diepe rouw. Haar droefenis wil maar niet wijken, daarom vraagt ze haar gezin om een korte sabbatical. Gedurende een week treurt ze, alleen, heel intens om Booker en om de honden die Booker voorgingen. Ze denkt na over de vraag waarom ze toch zo graag een hond in haar nabijheid heeft. Als ze zich na haar korte sabbatical gelouterd weer bij haar gezin voegt, weet ze: een leven zonder hond, dat is geen leven.
Meteen al tranen met tuiten in het begin wanneer hun hond Booker sterft. Heel herkenbaar. Herinneringen naar het overlijden van mijn eerste hond kwamen terug. Chloƫ leeft al haar hele leven met honden en voelde zich een met hen. Maar ook in de mensenwereld moest ze zich staande houden en doet dat met haar honden. Prachtig memoir waarin ze vertelt over haar leven verliep met een aantal honden aan haar zijde. Hoe ze meer hond onder de mensen was totdat ze leerde meer mens onder de mensen te zijn. Aanrader voor hondenliefhebbers. Prachtig opgeschreven.