Heel 2017 schreef Cyrille Offermans aan wat je nog het beste zou kunnen omschrijven als een intellectueel journaal: een verzameling notities, beschouwingen, herinneringen, observaties en essayistische commentaren op gelezen boeken en gebeurtenissen in de wereld. Dat de barre werkelijkheid voortdurend zijn plaats op de voorgrond opeist, zegt genoeg over onze tijd. Het boek (en dus het jaar) begint en eindigt met de doffe ellende in Syrië. Daartussen presenteert zich een baaierd aan onderwerpen – van de Franse verkiezingen en de afnemende tekenvaardigheid van de schooljeugd tot en met uiteenzettingen over bibliomanie, de betekenis van carnaval, de eerste woordjes van een kleinkind of de ziekte van een vriendin. Er is alles in de wereld. En er is alles in dit boek.
Offermans schrijft over alles wat hem ter harte gaat. Hij vertelt over zijn liefde voor boeken en haalt herinneringen op aan schrijvers als Bernlef, Michiels en Vogelaar. Hij hekelt de steeds beperktere aandacht voor literatuur in onderwijs en media. Aangrijpend is het portret van zijn vader die liever luisterde dan praatte. Tussen vader en zoon is niet alles gezegd, maar ze begrepen elkaar wel. Tenslotte is Offermans begaan met de oorlog in Syrië die hij nauwgezet volgt. Kortom, gevarieerd en onderhoudend. Verschenen als privé-domein 302.