Wanneer voor de dichter alle zekerheden wegvallen, blijft over: de kamer, de tafel, het schrijfgerei. In de naar het gereedschap genoemde nieuwe bundel van Ivo van Strijtem gaat het om wat er echt toe doet. In taal die de lezer niet op afstand wil houden, schrijft de dichter over de grote onderwerpen, over wat echt belangrijk is: liefde, mededogen, het onbegrijpelijke, en – onontkoombaar – de dood. Die fungeert in deze bundel als een spiegel, maar omdat Van Strijtem eerlijk durft te kijken, hoeft de lezer niet bang te zijn voor wat er wordt teruggekaatst.
Ivo van Strijtem bouwt gestaag aan een oeuvre dat de liefde voor poëzie niet alleen belijdt, maar ook overdraagt.
Dit is poëzie die zich niet afkeert. Een kamer met een tafel en schrijfgerei biedt onderdak.
Ivo van Strijtem bouwt gestaag aan een oeuvre dat de liefde voor poëzie niet alleen belijdt, maar ook overdraagt.
Dit is poëzie die zich niet afkeert. Een kamer met een tafel en schrijfgerei biedt onderdak.
