Een lolita - zo staat het er. Met lidwoord en zonder hoofdletter. Dat heeft zijn belang. De tekst die Bernard Dewulf in opdracht van NTGent schreef, leunt slechts losjes op Vladimir Nabokovs schandaalroman Lolita uit 1955. Met de gelijknamige film die Stanley Kubrick zeven jaar later realiseerde, heeft hij nog minder te maken. Toen is lolita een soortnaam geworden. Wat Dewulf overhoudt? Een man en een meisje dat twaalf of hooguit dertien was. Hun herinneringen aan de verschroeiende relatie waarin zij zich hebben gestort, een seizoen lang. Hij: onderzoeker. Zij: een kind - of toch niet meer? Wie de jager is en wie de prooi, laat Dewulf in het midden. Of niet, dus.
Uit de pers:
• Dewulfs schriftuur is fijn en zuiver, met een heerlijk evenwicht tussen sentiment en humor, geilheid en weemoed. - Evelyne Coessens, "De Morgen"
• De taal die Dewulf zijn personages in de mond legt, is prachtig, de regie van de jonge Julie van den Berghe speels en inventief. - Karin Veraart, "de Volkskrant"
• Een lolita wiegt op een prachtig, ingetogen ritme. Het is intens, intimistisch theater met de ziedende kracht van kamermuziek. - Geert Van der Speeten, "De Standaard"
Uit de pers:
• Dewulfs schriftuur is fijn en zuiver, met een heerlijk evenwicht tussen sentiment en humor, geilheid en weemoed. - Evelyne Coessens, "De Morgen"
• De taal die Dewulf zijn personages in de mond legt, is prachtig, de regie van de jonge Julie van den Berghe speels en inventief. - Karin Veraart, "de Volkskrant"
• Een lolita wiegt op een prachtig, ingetogen ritme. Het is intens, intimistisch theater met de ziedende kracht van kamermuziek. - Geert Van der Speeten, "De Standaard"
