Ontdekken dat je hoogbegaafd bent, kan een heel scala aan emoties oproepen. Het is tegelijkertijd een opluchting en een bedreiging. Eindelijk weten waarom je bent zoals je bent, maar tegelijkertijd niet weten hoe het nu verder moet, is te vergelijken met een rouwproces. Er is ontkenning, woede, verdriet en vertwijfeling maar uiteindelijk gloort aan de horizon het besef dat het weleens ook iets positiefs zou kunnen zijn. Dat er uit alle ellende iets moois kan komen.
De gedichten in dit boek volgen die weg. Ze kunnen uiteraard apart gelezen worden, maar achter elkaar vertellen ze het verhaal van Emma W. Brouwer die haar gevoelens opschreef vanaf het moment dat ze ontdekte dat ze hoogbegaafd was tot het moment dat ze zich realiseerde dat hoogbegaafdheid ook goede dingen kan voortbrengen.
De verzen staan op geïllustreerde dubbele pagina's. Voor de illustraties zijn verschillende stijlen en technieken gebruikt, die aansluiten bij de verzen.
Van Emma W. Brouwer verscheen eerder het boek Ik ben hoogbegaafd. Had je er wat tegen? dat over haar ervaringen met hoogbegaafdheid gaat. Ook schrijft zij kinderboeken en historische romans zoals Sofie en de prinses; een historisch jeugdboek.
