Een nieuw afscheid is de derde bundel van Anna Enquist. Ook in deze nieuwe gedichten spreidt Enquist een creatieve weerbaarheid, soms ook weerbarstigheid ten toon die uniek is voor onze moderne dichtkunst. Wederom wordt de strijd aangebonden tegen het verstrijken van de tijd zoals die zich manifesteert in ziekte, teloorgang en dood. Ditmaal spitst Enquist haar thematiek toe op het fenomeen `afscheid', hetgeen ook blijkt uit de titels van sommige gedichten: 'Weggaan', 'Herinneringsplicht', 'Laatste zomer met de kinderen'. Er gaat van deze elegisch-opstandige gedichten, die de almacht van de dood wel erkennen maar niet aanvaarden, een wonderbaarlijke vitaliteit uit die de geest niet zozeer verkwikt als wel in de hoogste staat van paraatheid brengt. Deze poëzie lijkt steeds voor een pantersprong gereed te staan. Alle zintuigen staan op scherp, want er is nog zoveel dierbaars dat door de taal aan het noodlot ontfutseld moet worden.
* De bundel Soldntenliederen was al meer vervulling dan belofte. Jachtscènes overtreft op sommige momenten de intensiteit van die vorige bundel nog. Het is krachtige, prachtige poëzie en je vraagt je vooral af of er nog meer komt. - Rob Schouten in Vrij Nederland
* De bundel Soldntenliederen was al meer vervulling dan belofte. Jachtscènes overtreft op sommige momenten de intensiteit van die vorige bundel nog. Het is krachtige, prachtige poëzie en je vraagt je vooral af of er nog meer komt. - Rob Schouten in Vrij Nederland
