«Want de laatste keer dat ik hem zag was in Scheveningen en toen ben ik me zo rot geschrokken dat je dat ook geen fatsoenlijk afscheid kunt noemen.»
In deze autobiografische roman onderzoekt Helen Knopper (1934) de invloed van de Tweede Wereldoorlog op haar ontwikkeling van meisje tot jonge vrouw. Haar vader wordt in die oorlogsjaren voorgoed weggevoerd. Tientallen jaren later probeert ze als volwassen vrouw te achterhalen wat het gezinsleven in Amsterdam en de onderduikperiode in Friesland voor haar innerlijke groei hebben betekend. Tenslotte zoekt ze de plaats van zijn dood op, Bützow in de Oostzône, waar een goederentransport de film van haar leven voltooit en hem in gedachten terugbrengt.
«Interessant en gevoelig verteld.» - Biblion
Helen Knopper werkt momenteel aan een essayboek 'Het brandende huis', een pleitrede voor het behoud van een geestelijk gezond milieu, als een noodzakelijk goed én aan de nieuwe roman 'Het onbesproken beeld' naar aanleiding van haar ziekbed begin 2017.