‘Waanzin en ellende hebben mij mijn leven lang geobsedeerd. Eigenlijk gingen al mijn boeken dáárover. [...] Door van een vrouw te houden en door een onderzoek te starten dacht ik me eraan te kunnen ontworstelen. Dat onderzoek betrof mijn grootvader van moederskant, die in de herfst van 1944 na een tragisch leven verdween, zeer waarschijnlijk geëxecuteerd wegens collaboratie. Dat geheim draagt mijn moeder met zich mee, als een fantoom die onze hele familie in de ban houdt. Om dat spook uit te kunnen schakelen, volgde ik gevaarlijke wegen. Die hebben me tot in een kleine, verloren stad in de Russische provincie gebracht, waar ik lang gebleven
ben, wachtend totdat er iets zou gebeuren. En er gebeurde iets: een vreselijke misdaad. Waanzin en ellende hadden me weer te pakken, ook in mijn liefdesleven. Voor de vrouw van wie ik hield, had ik een erotisch verhaal geschreven waarmee ik de werkelijkheid naar mijn hand wilde zetten, maar diezelfde werkelijkheid heeft mijn plannen volkomen in de war gestuurd. We zijn in een nachtmerrie terechtgekomen die in vele opzichten leek op mijn ergste boeken en die ons leven en onze liefde heeft verwoest.’
Emmanuel Carrère
ben, wachtend totdat er iets zou gebeuren. En er gebeurde iets: een vreselijke misdaad. Waanzin en ellende hadden me weer te pakken, ook in mijn liefdesleven. Voor de vrouw van wie ik hield, had ik een erotisch verhaal geschreven waarmee ik de werkelijkheid naar mijn hand wilde zetten, maar diezelfde werkelijkheid heeft mijn plannen volkomen in de war gestuurd. We zijn in een nachtmerrie terechtgekomen die in vele opzichten leek op mijn ergste boeken en die ons leven en onze liefde heeft verwoest.’
Emmanuel Carrère
