Sinds zijn debuut volgt Alexis de Roode een thematisch plan. Na de liefde (Geef mij een wonder), het landschap (Stad en land) en de tijd (Gratis tijd voor iedereen) richt hij zich in zijn vierde bundel, tegen beter weten in, op het thema goed en kwaad. Hij treedt in dienst van het goede en steekt zijn armen tot aan de oksels in de wereld.
Dit mondt uit in een reeks sardonische kantoorgedichten,
waarin veel lezers zich tot op zekere hoogte zullen herkennen. Ook heeft De Roode oog voor de wereld om zich heen: zo dicht hij over Poetin en de aanslagen in Parijs.
Een steen openvouwen herbergt zowel de duisterste als de meest gelouterde gedichten die De Roode tot nu toe schreef.
Een dichter volledig tot wasdom gekomen.
