In Een verborgen geschiedenis zijn de foto’s voor het eerst niet primair gekozen vanuit een Eurocentrisch perspectief, maar gaat het om de gevolgen van het koloniale ideaal voor Indonesiërs. Van de vroegste foto’s uit 1840 tot de laatste in 1949 is steeds meer de bevolking te zien, steeds vaker de Indonesische stem te horen. De foto’s maken duidelijk waar het streven naar gelijkheid en vrijheid vandaan komt.
Niet eerder vertoonde foto’s uit de Beeldbank Nederlands-Indië tonen een onbekend beeld van Insulinde onder Nederlands gezag. De sfeer van nostalgie, tempo doeloe, het mytische Indië, blijkt een droombeeld dat niet altijd correspondeert met de werkelijkheid. Die was veel complexer, weerbarstiger, moderner en harder dan de fotografen ons doen geloven.Een selectie van de foto’s in Een verborgen geschiedenis is te zien in de gelijknamige tentoonstelling in Wereldmuseum Rotterdam.