Het is de reis die hij met een ander had moeten maken, beseft Daan Heerma van Voss. Eerder had hij zijn vriend Daan de Jong, naar wie hij is vernoemd en wiens vader in Auschwitz heeft gezeten, gevraagd samen te gaan. Daan de Jong stierf voor ze het plan konden uitvoeren. Heerma van Voss’ reis naar Auschwitz in 2015 is een ode aan die vriend.
Op de dag van aankomst is het precies zeventig jaar geleden dat het kamp werd bevrijd door het Rode Leger, en de Poolse regering heeft (ten onrechte) gewaarschuwd dat alle wegen naar het kamp zijn afgesloten. Daardoor zijn er nauwelijks bezoekers. ‘Sneeuw blijft liggen op het prikkeldraad. Vrijwel niemand heeft het aangedurfd op goed geluk te komen. De mensen die er zijn stommelen even verdwaasd rond als ik. De barakken, de wachttorens, de bedden, de aan kleerhangers bungelende streepjespakken – alles lijkt onderdeel van een opvoering, voor ons alleen. Het is intiem, subliem, doodeng.'
Op de dag van aankomst is het precies zeventig jaar geleden dat het kamp werd bevrijd door het Rode Leger, en de Poolse regering heeft (ten onrechte) gewaarschuwd dat alle wegen naar het kamp zijn afgesloten. Daardoor zijn er nauwelijks bezoekers. ‘Sneeuw blijft liggen op het prikkeldraad. Vrijwel niemand heeft het aangedurfd op goed geluk te komen. De mensen die er zijn stommelen even verdwaasd rond als ik. De barakken, de wachttorens, de bedden, de aan kleerhangers bungelende streepjespakken – alles lijkt onderdeel van een opvoering, voor ons alleen. Het is intiem, subliem, doodeng.'
