De behandelingen zijn zwaar en sterk. Al snel blijft er niet veel van haar zelfstandigheid over. Ze wordt afhankelijk van de thuiszorg en haar dochters die, naast hun drukke bestaan, mantelzorg verlenen. Doortje is wanhopig en voelt zich schuldig dat ze een beroep blijft doen op haar kinderen. Ze voelt aan alles dat omstanders haar leven voltooid vinden, maar de drang om met zichzelf in het reine te komen is groter.
Wanneer Doortje een terminaal delier krijgt, is het onmogelijk om thuis te blijven. Er volgt een spoedopname in een hospice. Haar steun en toeverlaat, haar sigaretten, kan ze door haar verwardheid niet meer roken met als resultaat dat de gedachten aan nare gebeurtenissen uit haar leven met volle kracht binnenkomen. Haar dochters en verzorgers van de hospice moeten alle zeilen bijzetten om haar te begeleiden. Langzaam wordt duidelijk waarom Doortje ervoor kiest haar eigen dood natuurlijk te sterven.
Kleindochter Sterre heeft het moeilijk met de laatste levensfase van haar grootmoeder. Zal zij de levenslessen van haar oma zien en gaan naleven?
Over de auteur:
Annerieke de Vries werkt in het dagelijks leven als Teamleider Operatiekamers bij het OLVG-ziekenhuis in Amsterdam. Annerieke (1964) heeft een fascinatie voor verhalen. In haar werk als leidinggevende en als online coach voor startende leidinggevenden komt ze met veel, vaak mooie en intrigerende, verhalen in aanraking. Dit is haar tweede boek.