Stanley en de ik-figuur in Een wagon vol duivels zijn al decennia bevriend: twee mannen die de veertig zijn gepasseerd, geen gezin hebben gesticht en evenmin kunnen bogen op een carrière van betekenis. Stanley was danser en koestert zangambities, de ik is een creatieveling met wisselende werkzaamheden. Na ruim dertig jaar in het geheim te hebben geoefend, waagt de danser de sprong: hij zal gaan optreden in een solo-voorstelling in de zogenaamde Broedplaats, een oud, ooit door hem gekraakt pakhuis in het Blauwelakenkwartier, een blok in de Warmoesstraat. En de creatieveling moet hem daarin bijstaan als lichttechnicus en theeschenker. Wat volgt is een uniek zangoptreden voor een publiek zoals alleen Anton Valens dat ten tonele kan voeren. Een wagon vol duivels lag klaar, maar Anton Valens wilde het pas gepubliceerd zien nadat hij zich ‘bij zijn voorvaderen had gevoegd’. Het is oergeestig en vol menselijk mededogen: een nagelaten parel.
