Wat gebeurde er in de jaren 1940-1945 in de stichtingen Rosenburg en Bloemendaal? De twee grote psychiatrische stichtingen lagen op nog geen vijf kilometer afstand van elkaar in Den Haag. Deze voorlopers van de huidige Parnassiagroep waren wezenlijk verschillend van elkaar qua cultuur en levenssfeer. Maar de Duitsers maakten geen onderscheid. Beide stichtingen moesten hun patiënten naar elders evacueren. Joden werden weggevoerd met een zekere dood voor ogen. Tegelijk probeerden besturen, artsen en verpleegkundigen hun patiënten zo goed mogelijk te verzorgen - een prestatie van formaat. Beslissingen nemen met de hete adem van de bezetter in je nek is vaak kiezen tussen twee kwaden. Dit boek schetst het verhaal van de betrokkenen - zowel personeel als patiënten - van beide stichtingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een verhaal dat niet eerder is verteld.
