Anselm Grün duidt de krachtige beelden van deze vertelling vanuit dieptepsychologisch oogpunt. Hij ontdekt de beschrijving van een rijpingsproces naar een volledig mens zijn: Benedictus aanvaardt zijn schaduw, integreert zijn 'anima' en wordt op deze manier steeds meer één met God, de mensen en zichzelf. Een weg die voor ons allemaal openligt.