Casteren is er, misschien omdat hij als baby wekenlang in een
couveuse lag, afgescheiden van enig menselijk contact, door gefascineerd:
in al zijn boeken komt het thema in verschillende
gedaanten aan de orde.
In 2018 trad hij aan als coördinator van de stichting De Eenzame
Uitvaart, die overledenen zonder familie of sociaal netwerk een
bijzonder saluut brengt met een persoonlijk gedicht. De wereld
van eenzame mensen, die normaal volstrekt onzichtbaar is, ging
hiermee voor hem open.
In Eenzaamheid biedt Van Casteren een uniek inkijkje in zijn
grote fascinatie, die in deze tijden van corona nog pregnanter is
geworden. In een combinatie van wonderlijke anekdotes en maatschappelijke
en literaire bespiegelingen belicht hij het raadselachtige
verschijnsel eenzaamheid van verschillende kanten.
Daarnaast is het ook een persoonlijk relaas over de liefde voor
een celliste uit Philadelphia die een einde maakte aan zijn eigen
eenzaamheid.