1 januari, 1950: een nieuw decennium is aangebroken. Er wordt reikhalzend naar uitgekeken, want de oorlog heeft diepe wonden achtergelaten. Het huis van Gerda en Heinrich Aldenhoven in Keulen barst uit zijn voegen, maar Heinrichs kunstgalerie levert niet genoeg geld op om alle hongerige monden te voeden. In Hamburg verlangen Gerda’s vriendin Elisabeth en haar man Kurt naar de terugkeer van schoonzoon Joachim. Is hij nog in leven? En Margarethe, geboren Aldenhoven, is van Keulen naar San Remo verhuisd. Het leven aan de zijde van haar Italiaanse echtgenoot lijkt zorgeloos, maar haar bemoeizieke schoonmoeder kwelt haar. Hoe verschillend ze hun nieuwjaarsdag ook doorbrengen, ze vragen zich allemaal hetzelfde af: zullen onze oorlogswonden eindelijk helen? En wat zal de toekomst ons brengen?
Wat is dit toch een heerlijk boek. Fijn dat je de naoorlogse periode nu ook eens vanuit Duitsland ziet. De schrijfster weet je mee te nemen in het verhaal en al lezende ga je steeds meer meeleven met de personages en zie je langzaam de vooruitgang en wederopbouw tot stand komen. Nu is het wachten op de volgende delen van deze trilogie, want ik ben reuze benieuwd hoe het verder gaat met deze families.