Epitaaf, voor het eerst verschenen in 1974, is zijn op een-na-laatste bundel. Bassani heeft hierin rijm en vormvastheid losgelaten en gekozen voor het vrije vers op een parlandotoon, maar met behoud van de hem kenmerkende melancholie en ironie. Hij mijmert - en spot - over de liefde, ouderdom en jeugd. Ook in deze bundel keert hij terug naar zijn geliefde Ferrara.
Deze tweetalige, integrale uitgave is vertaald door Jan van der Haar.