In 'Eulalie, een bitterzoete jeugd' vertaalt Eulalie haar eigen levensverhaal-als-man op bijna tragikomische wijze in het verhaal van een vrouw dat zowel tot lachen als huilen aanspoort. Het is het semi-tragische levensverhaal van een meisje-vrouw die niet beseft dat ze hermafrodiet is, maar door het leven gaat als vrouw-met-een-penis.
Het brein achter Eulalie is Jo Mees uit het Vlaamse Antwerpen. Eulalie is zijn alter-ego. Eenmaal in de rol laat Jo zichzelf los in het personage ‘Eulalie’. Zij is een uitlaatklep, waarachtig toneel, sporadisch verkleed.
Dit boek wil in de eerste plaats humor brengen waar afwezig; een ruggesteun zijn bij wie nog niet uit de kast zijn gekomen met hun geaardheid.
“In bed ben ik de baas. En als dat niet helpt, dan zeg ik dat ik diarree heb.” (Eulalie, 2000)
Het brein achter Eulalie is Jo Mees uit het Vlaamse Antwerpen. Eulalie is zijn alter-ego. Eenmaal in de rol laat Jo zichzelf los in het personage ‘Eulalie’. Zij is een uitlaatklep, waarachtig toneel, sporadisch verkleed.
Dit boek wil in de eerste plaats humor brengen waar afwezig; een ruggesteun zijn bij wie nog niet uit de kast zijn gekomen met hun geaardheid.
“In bed ben ik de baas. En als dat niet helpt, dan zeg ik dat ik diarree heb.” (Eulalie, 2000)
